نویسندگی و کارتونencanto

چند روزیست که برای بارِ دوم، به بیماری منحوسِ کرونا مبتلا شده‌ام، البته از نوع جدیدِ اومیکرونش. خوب همان طور که همه می دانیم طبیعی است که خانواده هم از قافله عقب نمانده و من را در این بیماری همراهی می کنند.
خلاصه محل زندگی مان به یک بیمارستان تمام عیار با چاشنی عطسه و سرفه و آه وناله تبدیل شده است.
بگذریم…
در این وانفسا، ننوشتن های روزانه و کتاب های خوانده نشده به بقیه کارهای عقب افتاده با غروری خاص چشمک زده، مرا دچار عذابِ وجدانی وصف ناپذیر می کند.
یادم نیست کی و کجا این مطلب را یک بار دیگر گفته بودم که، هر زمان مشکلی برایم پیش می آید و احساس ناتوانی می کنم، به دنیای کودکان سری می‌زنم و با تجدید قوا، راهکاری عالی برای گذر از آن شرایط سخت پیدا می‌کنم.
این بار هم دست به کار شده و در این اوضاع بحرانی، با پیشنهاد دخترم، با خیالی آسوده همچون کودکی سه ساله که هیچ مسئولیت و مشکلی جز تمام کردن غذای داخل بشقابش را ندارند، با بشقاب میوه ای کنارِ دستم، جلوی تلویزیون دراز کشیدم و مشغول تماشای کارتون encanto شدم .
جای همگی خالی. خیلی کیف داد.

بعد از پایان کارتون، احساس کردم داستان این کارتون پیام خیلی مهمی را به همه در هر سن و جنسیت و با هر شغل و موقعیت اجتماعی که در هر جایی از این کره خاکی زندگی می‌کند، داشت.
اینکه در زندگی هر قدر هم که قدرتمند باشیم، هر قدر هم که استعداد ویژه داشته باشیم، باز هم باید تلاش کنیم. استعداد و قدرت واقعی داشتن امید و انگیزه و تلاش بی وقفه حتی بعد از شکست های پیاپی، برای شروعی دوباره است.
اگر این توانایی را داشته باشیم (امید و تلاش) دیگر نیاز نیست منتظرِ قدرت خارق‌العاده یا استعدادی ویژه بمانیم.
در گیر ودارِ این افکار، به یاد بهانه هایی برای دست به قلم نشدنِ بعضی از دوستان از جمله خودم افتادم.
من استعداد ندارم، من آدمش نیستم، من به اندازه بقیه خوب نیستم، الان مشکل زندگی دارم، مشکلات جسمی دارم و…
راستش را بخواهید در مورد بقیه حرفه ها و کارها نمی‌توانم نظر دقیق و کاملی بدهم، ولی در این مورد با اطمینان می توانم بگویم که پیام این کارتون، بشدت در راه رسیدن به مقصد نویسندگی کاربرد داشت. چرا که برخلاف خیلی از بزرگواران که معتقدند نویسندگی یک استعداد است که در وجود برخی انسانها به ودیعه گذاشته شده، من باور دارم بی استعداد ترین افراد مانند شخصیت اصلی این کارتون اگر امید و باور به شروع دوباره داشته باشند و دست از تلاش برندارند، حتماً به موفقیت های قابل توجهی دست خواهند یافت و چه بسا از بعضی از افرادی که مدعی داشتن توانایی و استعداد ذاتی هستند نیز پیشی گرفته، دراین زمینه حرفی برای گفتن داشته باشند و صاحب سبک شوند.
پس از اندک زمانی که بااین افکار کلنجار رفتم، به خودم گفتم، “رطب خورده نمی‌تواند منع رطب کند” پس باید با هر شرایطی من هم تلاش کنم و به بهانه بیماری نمی توانم دست از فعالیت روزانه برداشته، منتظر رسیدن شرایط مناسب باشم.
قلم و کاغذی برداشتم و هرآنچه در ذهنم بودرا روی کاغذ آوردم و حاصل آن تلاش، همین چند خطی شد که تقدیم نگاه پر مهرتان کردم.
پرتلاش و امید و در راه رسیدن به اهداف تان باید موفق باشید.

خلاصه ای از کارتون encanto

شخصیت اصلی این داستان، دختر جوانی است که در یک خانواده استثنایی متولد شده است.
هر یک از افراد خانواده به طور عجیبی دارای استعداد و قدرت خاصی هستند که در سن مشخصی به آنها اهدا می‌شود، ولی او برخلاف بقیه، هیچ استعداد و قدرت ویژه‌ای ندارد.
او کنارِخواهرش که قدرت رشد گل و گیاه دارد، دختر خاله اش که زور بازوی شگرف دارد، پسرخاله‌اش که توانایی تغییر چهره دارد و برادر کوچکش که توانایی سخن گفتن با حیوانات را دارند و… در خانه‌ای که او نیز جادوی است و توانایی انجام هر کاری را مانند یک انسان هوشمند دارد، زندگی میکند.
او تلاش می‌کند، بخاطر نداشتن استعداد و قدرت خاص ناامید نباشد و با شرکت در انجام کارها، خود را امیدوار و شاد و فعال نشان دهد.
این وضعیت زمان زیادی طول نمی‌کشد که همه این قدرت ها از افراد خانواده حتی خانه گرفته شده آنها رو به نابودی می روند.
همه نا امید و هراسان، زانوی غم بغل کرده، تسلیم می‌شوند و فکر می کنند محکوم به فنا هستند، ولی تنها کسی که دست از تلاش برای نجات خانه و خانواده برنمی‌دارد هم اوست.
او با عشق و امید دادن به افراد خانواده بار دیگر خانه را بازسازی کرده و در لحظه آخر و پایانِ ساخت خانه آن جادوی اصلی به روح خانه دوباره باز می گردد. در واقع جادویِ اصلی در وجود او به ودیعه گذاشته شده بود و کسی از آن خبر نداشت، حتی خود او. و آن جادو چیزی جز روحیه تلاشگری و امیدواری نبود.
ودرپایان، او مانند ستونی مستحکم، تمام افراد خانواده و استثنایی اش را دوباره کنار هم جمع کرد.