ارتباطِ پیاده روی با نوشتن

اگر شما هم مثل من در تلاش هستید، تا یک نویسنده موفق شوید، حتماً سراغ عادتهای نویسنده‌های نامی رفته اید.
بیشتر آنها زندگی منظم و عادت به سحرخیزی داشته اند.
غالباً طرفدار پروپاقرص پیاده‌روی، به خصوص در طبیعت بوده اند.
یکی از این نویسنده ها، آقای هاروکی موراکامی، نویسنده ی نامی ژاپن است. او هر صبح قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار شده و چند کیلومتری می دود.
البته در این بین نویسنده‌های بسیاری هستند که عادت های عجیب و منحصر به فردی دارند که در انتها به آنها اشاره خواهم کرد، ولی در حال حاضر صحبت ما از تاثیرات مثبت پیاده روی و نقش آن در ارتقاء سطح کیفی نوشتن است.
طبقِ تحقیقات پزشکی و روانشناسی، پیاده روی می تواند اثرات مثبتی به شرح زیر بر ذهن آدمی داشته باشد:

۱_ افزایش تمرکز :
پیاده روی در افزایش تمرکز افراد نقش به سزایی را ایفا می‌کند، که این امر یکی از توانایی هایی است که هر نویسنده برای خلق آثارش به آن به شدت نیازمند است. داشتن تمرکز در شخصیت پردازی، ایده پردازیک خلقِ تصویرهای ذهنی به نویسنده کمک می کند.

۲_ افزایش دریافت های حسی از پیرامون:
هنگام پیاده روی، دریافت های حسی از محیط و پیرامون به بیشترین درجه خود می‌رسد. نگاه تیزبینانه تر و گوش‌ها شنوا تر می شود. این امر موجب تغذیه ی ذهنِ یک نویسنده برای بهره بردن از هر رخدادِ کوچک برای خلق یک شخصیت یا تصویر ذهنی و یا ایده ای برای نوشتن می شود.

۳_ تقویت حافظه:
فراموشی یکی از آزار دهنده ترین مشکلات یک نویسنده محسوب می‌شود. نویسنده ای که نتواند حوادث را در ذهن خود به خاطر بسپارد و چیدمان منظمی به آنها دهد، دچار ضعفِ شدید در پیاده‌سازی افکارش در قالب یک متن نوشتاری منسجم خواهد شد.

۴_ فعال سازی ذهن در نوآوری و دوری از کلیشه مداری:
پیاده روی برای خلق چیزهای نو ذهن را فعال ساخته گوئی گره‌های کور کلیشه مداری را یک یک از مسیر راه نویسنده برداشته، ایده هایی نو را پیش چشم او به معرض نمایش می گذارد.

۵_ ایجاد آرامش و دوری از استرس های ذهنی و مشغله‌های روزمره زندگی:
این آرامش و دوری از استرس ها باعث میشود ذهن از گرد و غبار افکارِ مغشوشِ روزمرگی آزاد شده با تمرکز بیشتری نویسنده را در ایده پردازی و تصویرسازی ذهنی و پیاده سازی آنها در قالب جملات روی کاغذ کمک نماید. انعکاس این آرامش ذهنی در انتخاب واژگان و جمله ورزیِ زیباتر، انکارناپذیر است.

۶_ نظم دهی به افکار پراکنده و ایده یابی:
توانایی نظم دهی به افکار پراکنده، در ایده پردازی نقش مهمی را ایفا می کند. این توانایی بعد از یک پیاده روی آرام بخش در ذهن ما به بالاترین حد خود رسیده، می تواند ما را در خلق یک اثر هنری یاری رساند.

نکته ی مهم این است که بیشتر محققین معتقدند، اگر حتی توانایی دویدن یا پیاده‌روی را ندارید، تلاش کنید به طور منظم در طبیعت حضور داشته باشید. آسمان را تماشا کنید. از محیط پیرامون خود انرژی بگیرید و ذهنتان را از این تصاویر پر کنید. گویی بودن در طبیعت و تماشای مناظر، انرژی های منفی را از بین برده، ذهن و افکار آدمی را پالایش کرده و روح را جلا می دهد، و اینها همه ی آن چیزی است که یک نویسنده برای نوشتنِ خلاقانه به آنها احتیاج دارد.

حال بپردازیم به عادت های عجیب به تعدادی از نویسنده ها، که در ابتدای صحبت هایم قولش را داده بودم.

_آگاتا کریستی نویسنده نامی انگلیسی، برای خلق داستان های جنایی اش درحمام، عادت به خوردن سیب داشت.
_ وودی آلن، هر روز در قطار شهری شلوغ نیویورک می نشست و در همان وضعیتِ شلوغ، مشغول خلق موقعیت های طنز می شد.
_فریدریش شیلر، شاعر و نمایشنامه‌نویس آلمانی، عادت داشت قبل از نوشتن، کشوی میزش را پر از سیب های خراب کند. او می‌گفت، بوی‌سیب خراب به او انگیزه نوشتن می دهد.
_ جان اشتاین بک، قبل از نوشتن، هنگام کشیدن پیپ، ۱۳ مداد از نوع خاصی را میتراشید، روی میزش می‌گذاشت و بعد شروع به نوشتن می کرد.
_ مارک تواین، در رختخوابش می نوشت.
_ گابریل گارسیا مارکز، قبل از نوشتن هر روز صبح یک روزنامه می خواند.

پیشنهادی برای نوشتن بعداز پیاده روی:

۱_اگر از طبیعت دور هستید، بهتر است به مکان خلوتی مانند پارک بروید.
۲_گوشی همراه نداشته باشید.
۳_تنها باشید.
۴_دفتر یادداشت کوچکی به همراه داشته باشید.
۵_هنگام قدم‌زدن باتمامِ حواس در طبیعت حضور داشته باشید. ( بویایی، شنوایی، بینایی، لامسه)
۶_از نگاه به آسمان غافل نشوید.
۷_حداقل برای ده تا پانزده دقیقه باکسی صحبت نکنید و در افکار خودتان با طبیعت یکی شوید.
۸_ هر ایده یا جمله ای در مسیر به ذهنتان رسید را در دفتری که به همراه دارید، یادداشت کنید.
۹_ پس از بازگشت از پیاده روی بدونِ فوتِ وقت، مطالبِ نوشته شده راگسترش دهید.
اگر درحین راه رفتن چیزی یادداشت نکرده اید، میتوانید از احساسات خود و از تجربه ی پیاده روی خودتان چندخطی بنویسید.