نقشِ موسیقی در نویسندگی

موسیقی در اکثر مواقع، ما را به یاد جشن ها و پایکوبی ها و رقص و شادمانی می اندازد.
صد البته موسیقی در همه ی اعصار و جوامع در مراسم و جشن های ملی و مذهبی هر کشور نقش مهمی را ایفا کرده است، تا جایی که هر قوم و ملیتی، موسیقی محلی و مختص خود را دارد. پرواضح است که این هنر، همانند بقیه هنرها و آداب و رسوم، برای ساکنین آن دیار بسیار ارزشمند و مورد توجه بوده و در حفظ و ترویج آن به نسل های آینده تلاش کنند. گویی بخشی از هویت شان را تشکیل می دهد، نمادی از شخصیت، روحیات و علایق آنهاست.
پس حضور پررنگ موسیقی در مورد معرفی هویت ملی و مذهبی هر قومی انکارناپذیر است، ولی ما می‌خواهیم در اینجا از بُعد دیگری این هنر را مورد بررسی قرار دهیم.
بُعد تاثیر آن روی هنرهای دیگر و ضمیر ناخودآگاه، تصویرسازی ذهنی و تخیلات خلاقانه.
سالها قبل به منظور یادگیری نقاشی، در یک کلاس نقاشی شرکت کرده بودم.
جالب است بدانید، اولین بار با موسیقی کلاسیک به طور کاربردی در همین کلاس آشنا شدم.
استادمان معتقد بود، تاثیر موسیقی روی ضرباهنگ دستمان در خلق یک اثر هنری بسیار حائز اهمیت است، آنچنان که با دیدن خطوط در هم تنیده طراحی های هنرجو هایش می توانست حدس بزند که نقاشِ آن اثر درحینِ کشیدن آن طرح به کدام یک از آهنگ های پیشنهادی وی گوش میداده.
تاثیر موسیقی در خلق یک طرح نقاشی برای من حیرت انگیز بود.
خود خالقِ طرح هایم بودم، ولی باور نداشتم که نت های موسیقی در جای جایِ خطوطِ طراحی هایم آنچنان جا گرفته باشند که همانند همان موسیقی در چشم بیننده نواخته شوند.
و حالا این تأثیر را می‌توانیم در هنر نویسندگی نیز ببینیم.
گوش دادن به موسیقی کلاسیک حین نوشتن، موجب جوشش کلمات درون ذهنمان می‌شود.
تصویرها را عینی تر کرده، احساس جملات را ملموس می نماید.
گویی قدم به قدم با هر نُت، به تصویر ذهنی خلق شده از آن، نزدیک و نزدیک تر می شویم.
تجربه نزیسته ی زندگی را، در واقعیت مجازی و ذهنی مان به کمک موسیقی تجربه می کنیم.
مانند دم مسیحا، به تخیلات و تصویرهای ذهنی، روح و جان می بخشد، و آن ها را در قالب جملات متولد می سازد.
تصویرها یک یک، چون قطعات پازل کنار هم چیده شده، می تواند یک روایت منسجمی را خلق کند.
روایتی که می تواند شعری ناب باشد.
روایتی که می تواند درونمایه یک مقاله باشد.
روایتی که می‌تواند طرحی از یک داستان کوتاه یا رمانی جذاب را تشکیل دهد.
با موسیقی، چیدمان منظم افکار و ایده ها در پیش چشممان انجام هر کاری را راحت ترو ممکن می نماید.
نوشتن برایمان آهنگین و لذت بخش تر به نظر می‌رسد و قدرت تخیل با موسیقی به اوج خود رسیده تا مسیر پر پیچ و تاب ایده یابی را برایمان بس هموار و دلچسب کند.
کافیست دقایقی چند قبل از شروع نوشتن، موسیقی کلاسیک گوش کنید. آن وقت خواهید دید، هیچ یک از این گفته‌ها غیر واقعی و بزرگنمایی نبوده و ایده‌های نوشتاری یک یک در ذهنتان متولد می‌شوند.
برای انجام این کار روش های مختلفی به نظر می رسد که در زیر به سه روش آن اشاره می کنم.
روش اول:
_قطعه ای از موسیقی کلاسیک را انتخاب کنید.
_بدون در نظر گرفتن سوژه یا ایده ای خاص برای نوشتن، فقط گوش کنید.
_به این فکر کنید که این موسیقی چه احساسی در شما زنده می کند.
_هر آنچه که در تخیلات تان با آن موسیقی در قالب کلمه و جمله متولد می شود را روی کاغذ بیاورید.

روش دوم:
_ قطعه ای از موسیقی کلاسیک را انتخاب کنید. _موضوع خاصی را در نظر گرفته حین گوش دادن به موسیقی در مورد آن فکر کنید. هر آنچه از تلفیق تفکر شما درخصوصِ موضوع با موسیقی کلاسیک در ذهنتان به وجود می‌آید را در قالب جملاتی برای نوشتن متنی منسجم بهره برده و آن را بنویسید.

روش سوم:
_چند قطعه از موسیقی کلاسیک را که ضرب آهنگ های متفاوتی را دارند را انتخاب کنید. _کلمه یا موضوعی را برای نوشتن در نظر بگیرید.

_ده تا ۱۵ دقیقه در حالی که به آن موضوع فکر می کنید به قطعات موسیقی که انتخاب کرده اید، پشت سر هم گوش کنید.

_هر زمانی که احساس کردید آماده نوشتن هستید، قلم و کاغذی برداشته و در حالی که همان قطعات را از ابتدا و دوباره گوش می کنید، با سرعت و ضرباهنگ همان موسیقی، شروع به نوشتن کنید.

با پایان هر قطعه و تغییر ضرب آهنگ و فضای موسیقی، قطعِ به یقین، روند نوشتاری شما نیز تغییر خواهد کرد. نوشته ی شما شاید به مانند روایت یک داستان خطی، با شروعی آهسته آغازشده و در ادامه و با تغییر فضای موسیقی نوشته تان لحنِ هیجانی تری به خود بگیرد. گویی روایت شما به قسمت اوج خود رسیده باشد، و در پایان با شروع قطعه ای دیگر، متن شما دوباره به یک آرامش نو برسید.

به نظرم با انجام این تمرین به تجربه بی‌نظیری دست خواهید یافت.
پس از همین حالا شروع کنید . روزانه ده دقیقه موسیقی کلاسیک گوش کرده بلافاصله آماده نوشتن شوید.