اهمیت نامه نگاری درمسیر نویسندگی

امروز قرار است درباره نامه نگاری و اهمیت آن در رشد و پرورش خلاقیت نوشتاری ذهن و تاثیر مثبت بر توانایی نوشتن صحبت کنیم.
در خاطراتم برای یافتن لذت از تجربه ی نامه نگاری، گشتی زدم.
خودم را در دوران نوجوانی یافتم.
نامه هایی که به دوستانم در خلوت خود می نوشتم. به دختر عمویم که ساکن اردبیل بود، و از آنجایی که عشق نوشتن داشتم، هر از گاهی هم برای خودم و آرزو هایم چند خطی می نوشتم.
آن موقع ها نامه هایم را با روش های کلیشه ای و حتی در قالب های از پیش تعیین شده می نوشتم، که گویی تخطی از آن اصول، جرم نابخشودنی بود که مانعِ رسیدنِ نامه به مقصد می شد.
از کلماتِ سلام و احوالپرسی در ابتدا و بیان جملاتی پر از رنگ و لعاب اداری مآبانه تا پایانِ پر زرق و برق و بعضاً تکراری اش.
حقیقتش را بخواهم بگویم، در بیشتر مواقع انجام این کار برایم حکم ادای وظیفه را پیدا کرده بود، بجز در مواردی که نامه ای برای خودم می نوشتم.
آنجا دیگر خودم بودم و خودم. درد دل میکردم، شکایت میکردم، از شما چه پنهان بعضی وقت ها فحش هم میدادم.
آرزوها و رازهایی را که جرات گفتنش را به کسی نداشتم را برای خودم می نوشتم و کلی آرام می گرفتم و لذت می بردم.
احساسِ قدرت می کردم که توانایی بیان افکار و خواسته های ذهنی را دارم.
بعضی وقتا که مشکلی پیش می‌آمد، همان مشکل را روی کاغذ به عنوان نامه‌ای برای خودم می نوشتم و در حین نوشتن، نه‌تنها از بار سنگینی آن کاسته می شد، بلکه به پایان نامه نرسیده برای رفع آن مشکل راهکاری جالب به ذهنن می رسید.
شاید بپرسید:
_ خوب همه اینها تاثیرات مثبت بُعدِ روانی نامه نگاری است و چه ارتباطی به نوشتن و توانمندسازی ما در این زمینه دارد؟
باید بگویم وقتی شما نامه ای را می‌خواهید بنویسید، در واقع در حال نوشتنِ طرح یک ماجرا، قصه و داستان هستید.
این که از کجا موضوع را شروع کنید، چه زمانی مسئله ی اصلی را بیان کنید، چطور حرف هایتان را به قسمت اوج ماجرا برسانید و چگونه به پایان نامه برسید. آیا نوشتنِ داستان چیزی جز این مراحل است؟
از طرف دیگر بیان افکار و احساسات در قالب جملاتی منسجم و قابل فهم خود یکی از ارکان مهم نویسندگی است.
اگر یک نویسنده توانایی نوشتن آنچه در ذهنش می گذرد را نداشته باشد، به نظرتان می تواند از عهده ی نوشتن یک مقاله، جستار یا داستان برآید؟
هر آنچه نویسنده ها می نویسند، ابتدا در ذهنشان پرورانده می‌شود و زمانی که موضوع به رشد و بلوغ کافی می رسد، آماده ی پیاده شدن روی کاغذ می شود، و آنجاست که این تواناییِ خروج مطالب از ذهن به نویسنده کمک می‌کند تا از بهترین واژه ها برای خلق جملاتی موجز و قابل فهم بهره برده و نوشته ای منحصر بفرد را بیافریند.
سوال بعدی می‌تواند این باشد:
_حالا به چه کسانی نامه بنویسیم؟
علاوه بر افراد حقیقی اطرافمان که می تواند هر شخصی باشد (استاد، همسر، فرزند، پدر و مادر، دوست و…)
می توانیم برای تقویت تخیلات ذهنی
_به یک دوست خیالی
_ به کودک درونمان
_به خودِ سالخورده مان
_ نویسنده‌ای که در آینده خواهیم بود
_ به دغدغه ها و نگرانی های مان
_ و…
نامه بنویسیم و البته لحن و بیان جملات ما در هر یک از این نامه ها فراخور انتخاب مان متفاوت خواهد بود، درست مانند لحن و نوع نوشتن یک داستان در ژانرها و سبک های مختلف.