فرمول نویسندگی آسان

آشپزی آسان با پودر کیک آسان پز.
لذت شیرینی پزی با آرد آماده طبخِ ما.
شما کافیست شیر و تخم مرغ را با آرد مخلوط کرده و در ظرفی مناسب بریزید و درون فر بگذارید. بعد از ۴۵ دقیقه، شما به یک بانوی شیرینی پز تبدیل خواهید شد.
بدون دردسر اندازه‌گیری‌ها و خرید مواد اولیه باپودراماده ی ما، طعمِ شیرینِ کیکِ دستپختِ خودتان را بچشید.
کیک پزی را با پودرِ آماده ی ما، به خاطره ای لذت بخش تبدیل کنید. خاطره ای که می تواند هر روز تکرار شود.
خواندن این مطالب لذت پخت یک کیک و شیرینی را به نظر ساده و جذاب و از همه مهم تر آسان و ممکن می‌کند. زحمت اندازه‌گیری‌ها، بریز و بپاش ها، کثیف شدن ظرف و مشکلات خرید و مخلوط کردنِ همه ی مواد مورد نیاز برای پخت کیک، که از تنوع زیادی هم برخوردار است، این هنر را به یک کار شاق برای همه تبدیل کرده بود.
حالا با این پودر های آماده، همه چیز راحت تر و لذت بخش تر شده.
بیایید باهم تصور کنیم برای نویسنده شدن و نوشتن یک مقاله ی پرمایه، یک جستار ادبی یا یک داستان جذاب، چنین فرمولِ آماده ای وجود داشته باشد.
حتی فکر کردن به آن هم آدم را دچار هیجان و شعف می کند.
فرض کنید با چنین جمله ای روبه رو شوید، ” قدم به قدم با فرمول پیش بروید و بعد از مدت زمان کوتاهی به یک نویسنده مشهور تبدیل شوید.”
چه حالی به شما دست خواهد داد.
از خوشحالی به دنبال منبع این جمله برای ثبت نام دردوره ی یادگیری این فرمول می‌گردید؟
یا شاید با ناباوری به خود می گویید، مگر می شود؟
آیا به نظر شما چنین چیزی ممکن است؟
آیا واقعا می‌شود برای نویسنده شدن فرمولی آماده کرد؟
پاسخ به این سوالات یا باور داشتن به بودن چنین فرمولی برای نویسنده شدن شاید سخت و غیر ممکن به نظر برسد، ولی به زعم من هم فرمول وجود دارد هم نویسنده شدن کار دشواری نیست.
به یک شرط.
شرطی مهم و اساسی.
آنهایی که در این مسیر شکست می خورند، همان هایی هستند که این شرط را نادیده گرفتند، و گرنه فرمول و مسیر حرکت بسیار واضح، ساده و روشن است.
آنچه که ما را از اصل مطلب غافل کرده و به بیراهه می کشاند، همان نادیده گرفتن این شرط است.
حال این شرط چیست؟
شرط آن است که عشق به نوشتن را با جان و دل در درونمان محافظت کنیم.
فقط بنویسیم و لذت نوشتن را با تمام وجود مزه مزه کنیم.
نوشتنی که به دور از نگرانی های خوب یابد نوشتن ما را اقناع کند.
نوشتنی که به دور از نگرانی های دریافت بازخورد از خواننده و تاییدِ مخاطب ما را به آرامش برساند.
نوشتنی که به دور از نگرانی های موفق بودن در این مسیر و رسیدن به شهرت ما را به اوج لذت خلق آثاری ناب برساند، آثاری که در ذات خود، خالص و ساده و دوست داشتنی باشد. بدون هر آب و رنگ و پیچ و تابِ به ظاهرادبی.
انصافا چند درصد از ما، با این نگرش و حس و حال، فعلِ نوشتن را به صورت منظم و مداوم انجام می‌دهیم؟
چند درصد از ما، نوشتن را فقط به خاطر نوشتن مینویسیم؟
چند درصد از ما، بدون توقعِ دیده شدن و شنیده شدن در فکر ارتقاء سطح نوشتارمان و به خاطر احترام به کلمات و جملات، اقدام به مطالعه و تفکرکرده ایم؟
آیا واقعاً کنجکاوی و ولع ما برای یادگیری و آموزش نوشتن بهتر، برای صیقل دادن متن و جملات مان است، یا برای به رخ کشیدن توانایی و چیره دستی مان به خواننده است؟

به قول خانم جولیا کامرون ( کتاب حق نوشتن):

” وقتی آدم ها به نوشتن روی می‌آورند اغلب اوقات با برنامه نوشتن نیست بلکه با برنامه نویسنده شدن است.”

ما فراموش کرده ایم که یک واقعیت مهم در این مسیر وجود دارد آن هم این است که خودِ عملِ نوشتن ما را نویسنده می‌کند نه مورد تایید دیگران قرار گرفتن. اگر نوشتنِ ما با تفکر به محصول نهایی و دریافت تایید مخاطب باشد آرزوی نویسندگی بدون شک توأم با استرس و عذاب آور خواهد بود.

اغب ما برای سرعت بخشیدن در کسب مهارت نوشتن با دستپاچگی به هر دستاویزی چنگ زده و دراین بین کورکورانه وارد وادی آموزشهای بازاری میشویم، ولی آنچه که بیش از هر آموزشی در این مسیر می‌تواند به ما کمک کند:
۱_ نوشتن منظم و هدفمند به صورت روزانه.
۲_ مطالعه ی مداوم آثار خوب ( آموزشی و غیرآموزشی).
۳_درایجاد ریزعادتهایی درخصوص خواندن و نوشتن در زندگیتان دقت بیشتری داشته باشید.
۴_از روند پیشرفتتان برداشت واقع گرایانه ای داشته باشید و هر تغییر روبه جلو ولو اندک را غنیمت شمارید.
نویسنده شدن یک روندِ آرام و زمانبر است. گاهی این روند آنقدر کُند است که خود شخص متوجه ی تغییرات بوجود آمده در خود نمیشود. این تغییرات به وسعتِ گسترده و تا اعماقِ افکار و خواسته های ما از زندگی پیش میرود ولی با سرعتی لاک پشتی و گاها حلزونی خود را در زندگی فرد به معرض نمایش میگذارد.
برای پی بردن به این تغییرات درخود، پیشنهاد می کنم به نوشته های قبل از شروعِ به نوشتن به صورت جدی رجوع کنید. به احتمال زیاد از خواندنِ آن مطالب حیرت زده خواهید شد.
۵_ نگران زمان نباشید.
۶_ در نوشتن، نتیجه گرا نباشید و برای تولید محصول عجله‌ای نداشته باشید .
۷_هیچگاه خود را با دیگرام مقایسه نکنید، مگر با نگرشِ آموزشی و الگوبرداری صحیح.
شما نمیدانید شخصی که نوشته ی قابل قبول و خوبی از دید شما ارائه کرده، چه مسیری راطی کرده و چقدر زحمت کشیده تا به این مرحله رسیده است. پس خود رابا کسی که شرایط متفاونی نسبت به شما دارد، مقایسه نکنید.
۸_فراموش نکنید، مسیر نویسندگی، مسیری طولانی، ولی زیباست. پس قبل از آنکه به رسیدن به مقصد فکر کنید، از گام برداشتن دراین مسیر لذت ببرید.
اگر در این مسیر بتوانید آرامش خودراحفظ کنید، مطمئن باشید از عهده ی همه ی موارد برخواهید آمد.
باور کنید در این مسیر پر ازپیچ وخم که غالباً خود نویسنده ی نوقلم دست اندازهایی برای خودش درست می کند، هیچ مشکل لاینحلی وجود ندارد، اگر عشق به نوشتن و صبوری در انجام آن وجود داشته باشد.
اگر از این جمله تکیه گاه و ستون محکمی برای خودمان بسازیم و به آن تکیه کنیم، حتم دارم به فرمول نویسندگی آسان دست یافته ایم.
کافیست با لذت بنویسیم و در انجامِ منظم آن مداومت داشته باشیم.
پس به جرأت می‌گویم:
” فرمول نویسندگی آسان کشف شد.”