تمرین ششم( سمپوزیوم توسعه فردی)

برای انجام و انتشار این تمرین کمی مردد هستم . چرا که قرار است از مزیت‌های شخصیتی خود سخن بگویم .
شاید مخاطبین عزیز احساس کنند من قصدِ خودستایی دارم. ولی باور بفرمایید این فقط انجام یک تمرین است. تمرینی که فقط قرار است از مهارت‌ها و مزیتهای خود در راستای توسعه فردی صحبت کنیم .
آدمی مجموعه ای از ضعف ها و قدرت هاست. چه بسا ضعفهایمان بیش از توانمندی‌هایمان باشد. ولی با دقت و توجه به مهارت ها و توانایی ها، می توانیم آنها را پرورش داده و در توسعه فردی از انها کمک بگیریم.
پس از این توضیح و اطمینان از اینکه شما مخاطب گرامی اینجانب را به خودشیفتگی محکوم نخواهید کرد، می‌خواهم در مورد مزیت ها و مهارت هایی که دراین مسیر کسب کرده‌ام، باشما کمی سخن بگویم .
یکی از مزیت هایی را که در خود سراغ دارم پرتلاش بودنم است . بعضی اوقات احساس می کنم حالت هایی از بیش فعالی هم در من وجود دارد و به قول استاد، تا به خواسته ام نرسم آرام نمیگیگیرم.😁
خلاصه این تلاشگر بودن و سماجت ، در کسب مهارت نوشتن که خود نیز یکی دیگر از مزیت ها محسوب می شود، بسیار کمک کننده و مفید بوده . مهارتی که سالهاست همراه و یار من است و در هیچ شرایطی از هم جدا نشده ایم .
با مرور یک سال و نیم گذشته که به صورت جدی یادگیری و تمرین نوشتن را دنبال کرده‌ام ، به مشکلاتی زیادی که دراین مسیر باآنها دست و پنجه نرم کرده ام، برمیخورم .
از شکستگی دست و آب آوردن زانو ها و پارگی مینیسک زانوگرفته تا درگیری همه اعضای خانواده به ویروس کرونا و بستری شدن خودم در بیمارستان . باور کنید روزهای سختی بود.
ولی این مزیت تلاشگر بودن در تمام لحظات همراهم بود و مرا به ادامه راه تشویق می‌کرد .
لحظات سخت ناامیدی را با عشقِ نوشتن پشت سر گذاشتم و با تلاش بیشتری دوباره وارد مسیر شدم . با گامهایی کوتاه ولی مستمر. تا توانستم خودم را به اینجا که شاید هنورهم هیچ جایگاه ویژه ای نباشد، برسانم.
البته شما که غریبه نیستید اگر بخواهم صادق باشم ، باید بگویم این مسیر پر چارچوله ، همراه با بلاهای آسمانی و زمینی ، پر از اشک و آه بود. پر از بغض ناامیدی و لحظاتی که ترس از ناتوانی از ادامه ی راه بر من مسلط میشد.
ولی حضور در کنار دوستان بی نظیر چون شما و استادی خلاق ومهربان و دلسوز و پر انرژی ، باعث شد دوباره و دوباره و دوباره امید به موفقیت در من جان گرفته ، متوقف نشوم.
در این مسیر مزیت دیگری که مرا بسیار یاری کرده ، شجاعت نوشتن و نهراسیدن از انتشار مطالب بوده. این توانایی شاید از روی کم تجربه گی من بوده ، ولی در هر حال به رشد من در یادگیری نوشتن بسیار کمک کننده بوده، عزت نفس و اعتماد به نفسم را تقویت کرده .
پذیرش مسئولیت راهی که درآن قدم نهاده ام و تحمل سختی های مسیر، مزیت دیگری بود که برای ادامه راه نیازمندش بودم .
با تمام ناامیدی ها ، هرگز به رها کردن مسیر انتخابی ام فکر هم نکردم.
بعد از همه اینها باید بگویم توانایی نوشتن در ذات خود، انسان را خاص می کند . حال در هر مرحله از این مهارت و توانایی که باشد.
با کمی دقت در منش و شخصیتِ افرادی که این مهارت را دارند ، متوجه خواهیم شد که همه ی آنها جزو معدود افرادی هستند که به راحتی می توانند افکار و اعتقادات و خواسته هایشان را با چرخش قلم روی کاغذ ترسیم کرده ، حتی بر زبان جاری نمایند. به طوری که در ذهن و جان مخاطبین خود رخنه کرده و شاید هم صاحب بخشی از افکار آن‌ها شوند.
چنین قابلیت و مزیتی حتما آنها را از بقیه افراد جدا ساخته و شخصیت خاصی به آنها هدیه خواهد کرد .
مطالعه نیز علاوه بر نوشتن دید و نگرش شخص را ارتقا داده و همیشه در برخورد با مسائل روز جامعه و زندگی ، فراتر از زمان خود و یک گام جلوتر از دیگران خواهد بود.
در نتیجه میتوان گفت ، شخصی که می‌نویسد و مطالعه می‌کند، در همه حال میتواند دارای شان و مقام خاصی بوده و جایگاه ویژه ای را بین افراد جامعه کسب نماید.
البته امیدوارم اینطور باشد.